~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..................................."Eλλάδος Περιήγησις" με συνταξιδιώτη μας τον Παυσανία "Ταξιδεύοντας στην Πελοπόννησο"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Χαίρε Ω Χαίρε Ελευθερία" Δ. Σολωμός

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Μυστράς: Το travelgirl.gr σε ταξιδεύει στον ζωντανό θρύλο της Πελοποννήσου

Μυστράς: Το travelgirl.gr σε ταξιδεύει 

στον ζωντανό θρύλο της Πελοποννήσου

Μυστράς. Ένα ταξίδι στην ιστορία που δε θα ξεχάσεις ποτέ. Είναι η ενέργεια που υπάρχει διάχυτη στην περιοχή η οποία σε πηγαίνει χωρις να το καταλαβαίνεις, ένα ταξίδι στο παρελθόν. Πρόκειται για έναν ζωντανό θρύλο στην καρδιά της Πελοποννήσου. Έχει γνωρίσει θριαμβευτικές νίκες και ταπεινωτικές ήττες, ίντριγκες, συνωμοσίες. Η καστροπολιτεία του Μυστρά είναι έτοιμη να σου αποκαλύψει τα μυστικά της κι εσύ να χαθείς στο «ταξίδι» της.

Οδοιπορικό στο Μυστρά

Η βυζαντινή καστροπολιτεία με τα τείχη, τους τρούλους και τα καλντερίμια, ξεχωρίζει από μακριά. Είναι ένα διαμάντι. Η μυστηριακή ενέργεια και γοητεία που εκπέμπονται κάνοντας μία βόλτα εκεί δεν περιγράφονται με λέξεις καθώς πρέπει να νιώσεις αυτά τα έντονα συναισθήματα.
Να σου θυμίσω σε αυτό το σημείο ότι το 1989 με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Unesco, ο Μυστράς εγγράφηκε ως πολιτιστικό αγαθό στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς κι αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο.
Στο μεσαιωνικό κάστρο και τον οχυρωμένο οικισμό, θα συναντήσεις εκκλησίες, οικίες και παλάτια ξεκινώντας από αυτά των Καντακουζηνών και των Παλαιολόγων. Κατα την ξενάγησή σου, στην Πάνω Χώρα του Μυστρά, θα δεις μπροστά σου την Αγία Σοφία,  που ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα από τον πρώτο Δεσπότη του Μυστρά, Μανουήλ Καντακουζηνός.  Δεν είναι η μόνη εκκλησία καθώς θα συναντήσεις κι άλλες. Βέβαια στις μέρες μόνο η Παντάνασσαλειτουργεί ως μοναστήρι.

Τα secret places 

Καιάδας
Οι Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν τον Καιάδα σαν ένα είδος τιμωρίας για τους προδότες, τους εγκληματίες και τους αιχμάλωτους πολέμου.Θα βρεις τον Καιάδα κοντά στη Τρύπη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης-Καλαμάτας διαμέσου Ταΰγετου. Για να φτάσεις εκεί ανεβαίνεις κάποια σκαλιά που είναι 118. Δεν είναι εξαιρετικά δύσκολο, όμως για καλό και για κακό καλό θα ήταν να μην το ανέβεις το μεσημέρι και να έχεις μαζί σου ένα μπουκαλάκι νερό.
Moυσείο Ελιάς και ελληνικού λαδιού
To σύγχρονο μουσείο της Λακωνίας παρουσιάζει την ιστορία της ελιάς και της παραγωγής του ελαιόλαδου στην Ελλάδα. Φυσικά δε θα μπορούσε να βρισκόταν κάπου αλλού ένα τέτοιο μουσείο.
Ναός Παναγιάς Λαγκαδιώτισσας
Στο φαράγγι της Λαγκαδιώτισσας, στο σπήλαιο, είναι χτισμένο το εκκλησάκι της Παναγίας όπου οι αγιογραφίες που υπάρχουν μέσα χρονολογούνται στο 1920.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

24ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας από 13 έως 22 Ιουλίου 2018

   Πολιτισμός     
Κίνηση και δύναμη στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας


Ξεκίνησε στις 13 Ιουλίου και ολοκληρώνεται στις 22 Ιουλίου η κορυφαία συνάντηση δημιουργών του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που πραγματοποιείται για 24η συνεχή χρονιά με νέα καλλιτεχνική διευθύντρια τη Λίντα Καπετανέα.

Είκοσι ξένοι δημιουργοί, εκ των οποίων οι δέκα εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σημαντικοί Έλληνες ερμηνευτές, μεγάλοι δάσκαλοι του χορού, μία παγκόσμια πρεμιέρα, παραστάσεις χορού που συνδυάζουν διαφορετικά είδη από σύγχρονο τσίρκο ως street dance και ένα εντατικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, σκιαγραφούν το προφίλ του φετινού Φεστιβάλ, που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των κατοίκων και των επισκεπτών της Καλαμάτας.
Οι ξένοι δημιουργοί που δίνουν φέτος το καλοκαίρι ραντεβού στην Καλαμάτα προέρχονται από Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ισπανία, Βέλγιο, Μοζαμβίκη, Ελβετία, Σλοβακία, Ιταλία, Ισραήλ, Σουηδία και Ιρλανδία. Μεταξύ αυτών, πρωταγωνιστούν ο Olivier De Sagazan, ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Josef Nadj, που θα συμμετέχει με παράσταση αλλά και έκθεση φωτογραφίας, ο πρωτοπόρος Wim Vandekeybus με την ιστορική ομάδα Ultima Vez, η Svalbard Company, το δίδυμο Marquese Scott και Poppin John, οι οποίοι, επίσης, πρωτοεμφανίζονται στην Ελλάδα, η Compa?ia Sharon Fridman, που ανοίγει θεαματικά το Φεστιβάλ, κ.ά.
Βασικό ζητούμενο της καλλιτεχνικής διευθύντριας είναι να εδραιωθεί ο «διάλογος» του χορού με όλες τις τέχνες, γεγονός που θα προωθεί τον στοχασμό και την ενασχόληση με το ανθρώπινο σώμα και την κίνηση, σε όλα τα επίπεδα: πρακτικό, φιλοσοφικό, καλλιτεχνικό, εκπαιδευτικό. Σε αυτό το πλαίσιο, το πρόγραμμα περιλαμβάνει από γλυπτική και σύγχρονο τσίρκο μέχρι ζωγραφική και street dance, με έργα που συνδυάζουν διαφορετικές μορφές τέχνης. Θέτοντας, επίσης, ως στόχο τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, ένα ακόμη χαρακτηριστικό του φετινού Φεστιβάλ είναι η επέκτασή του σε όλη τη διάρκεια του έτους, με δραστηριότητες και υποδομές που θα μπορούν να φιλοξενούν residencies, ανταλλαγές καλλιτεχνών, σεμινάρια, διαλέξεις, προβολές, συναυλίες, έτσι ώστε το δεκαήμερο του καλοκαιριού να είναι η κορύφωση της εντατικής προετοιμασίας τού χειμώνα.

____________

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018

Σπιτική λεμονάδα, από το ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ, Γαλατά Τροιζηνίας

Sokratis Zabetoglou
ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ

Κάθε φορά νιώθω ανείπωτη χαρά όταν ανακαλύπτω δημιουργικότητα εκεί που δεν το περιμένεις και την παλιά μαεστρία και τόλμη μικρών παραγωγών ...
Προχθές χάρη σε ένα ακόμη ραντεβού για τα OLIVE GREEN βρέθηκα σε ένα από αυτά τα νεοπαντοπωλεία που θέλεις να κάτσεις εκεί και να μην σηκωθείς να φύγεις ποτέ ...Εκεί λοιπόν έμαθα πως ένα εργαστήριο αξιοποίησε την φήμη που έχει το ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ στον Γαλατά Τροιζηνίας και παράγει σπιτική λεμονάδα, έτσι όπως οι θειάδες μας φιλεύαν Κυριακές και σχόλες … Μετά σκέφτηκα πως είναι τόσο απλό να κάνεις μία λεμονάδα, αλλά και πόσους αιώνες δεν έκανα καμία … ! Μετά πάλι πως τα παντοπωλεία αυτά, συνεταιριστικά η μη, θα έπρεπε να στήριζαν τέτοιες προσπάθειες, αλλά που να αφήσουν οι μικρότητες να δούμε την ουσία …!
Τόσα και τόσα εμείς οι άνθρωποι της θεωρίας , αλλά η αλήθεια είναι πως αμα δείς λίγο την μεριά του εμπορίου αναγνωρίζεις τον ηρωισμό καταστηματαρχών και το κουράγιο παραγωγών που μπόρεσαν να αντέξουν τόσο φορτωμένα ΕΓΩ και να φθάσουν στην πηγή ...Το ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ πιθανότατα δεν θα το βρούμε πουθενά αν δεν λιώσουμε παπούτσια και αν δεν ικετέψουμε τον καταταλαιπωρημένο παντοπώλη της γειτονιάς μας να ...ρισκάρει ίσαμε 50 ευρώ !!! .
Αν δεν αντιμετωπίσουμε το "εγώ όλα τα ξέρω" το δικό μας πρώτα , του πωλητή μετά ...Αν την φτιασιδωμένη άγνοια δεν την κάνουμε σκαλοπάτι γνώσης … Άλλη μία από τις εξαιρετικές νέες ιδέες λοιπόν που γεννήθηκαν μέσα στην κρίση και αξίζουν την προτίμηση και τον κόπο !

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Λακωνία!!!!! Μιά μικρή ξεχωριστή Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα!!!!! Ο τόπος μου!!!!!

Potoula Paschalidi


Λακωνία!!!!! 
Μιά μικρή ξεχωριστή Ελλάδα μέσα στην Ελλάδα!!!!! 
Ο τόπος μου!!!!!
Dimitris Rozakis


Λακωνία!!! Πραγματικά αυτός εδώ ο τόπος είναι ένα σταυροδρόμι που η Φύση του Θεου συναντάει την Ιστορία του Ανθρώπου.

Ο ιστορικότερος και πιο όμορφος νομός της χώρας. Μια "Μικρή, Ξεχωριστή Ελλάδα" μέσα στην Ελλαδα. 
Τι να πρωτοδει κανεις στη Λακωνια? Τι να πρωτοθαυμασει? αρσενικος Ταγετος και πανεμορφος Πάρνωνας(πατριδα των Καρυατιδων) με τα δαση και τα γραφικα χωρια τους, φαραγγι Βυρου και Λαγκαδας, μυθικος Ευρωτας, πανω απο 150- ισως λεω πολυ λιγες-παραλιες για ολα τα γουστα, σπηλαια Διρου και σπηλαια Καστανιας, απολιθωμενο δασος Νεαπολης, λιμνοθαλασσα Στρογγυλη και βυθισμενο Παυλοπετρι, μυστικιστικο Ταιναρο, Ωραια Ελενη και Μενελαος, Λεωνιδας και 300, "μαρμαρωμενος" Κ. Παλαιολόγος, ανυποτακτοι Μανιατες, αρχαια Σπαρτη, αυτοκρατορικος Μυστρας, Γερακι (ο μικρος μυστρας του Παρνωνα), αρχαικη Πελλανα με τους μεγαλύτερους θολωτούς ταφους στη χωρα, μαγικη Μονεμβασια, εξωτικη Ελαφόνησος,πανεφορφο Γυθειο,αδουλωτη Μανη (με τα 7 καστρα,τους 800 πυργους,τις 1000 βυζαντινες εκκλησιες και 98 απ τους 118 παραδοσιακούς οικισμούς της Πελ/σου) κλπ κλπ που είναι αδυνατο να γραψεις σε τοσο λιγο χωρο.... οσο για γαστρονομια? επεριδοειδη, ελιες, λαδι, μελι, κρασι (πατριδα του περιφημου malvasia και με ποικιλιες αποκλειστικα ντοπιες πχ κυδωνιτσα), ριγανη ταυγετου,τσαι παρνωνα, απειρα αρωματικα φυτα, "συγκλινο", "μπουζοπουλα", λουκανικα με ...πορτοκαλι, γνωστα και αγνωστα(βυζαντινοι σαμουσαδες) καλούδια κλπ κλπ που δεν τα χωραει ο νους.ολα αριστης ποιοτητας αφου είναι ο νομος με το μεγαλυτερο % βιολογικων προιοντων στη χωρα.... Λακωνία, απλά σε μαγεύει......

Τρίτη 10 Απριλίου 2018

ΤΡΥΠΗ : Μαγαζί «ΑΣΠΙΩΤΗ»

   Το χρονογράφημα μας....   



πορεί μια οικογένεια, στα χρόνια τα παλιά, από τη Χίο , στην άκρη του Αιγαίου , να βρεθεί στην Τρύπη, στις πλαγιές του Ταΰγετου;
-Μπορεί !!! Μάρτυρας η οικογένεια Ασπιώτη.
Στα χρόνια τα πολύ παλιά, ίσως μετά την καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους, τότε που όσοι Χιώτες  σώθηκαν από τη σφαγή και τη δουλεία σκόρπισαν σαν τα ορφανά πουλιά της κλωσσομάνας  δώθε κείθε, κάποιος Ασπιώτης βρέθηκε εδώ στη Λακωνία. Ο φόβος της Τουρκιάς τον ανάγκασε (όπως άλλους πολλούς) ν’ ανέβει στον Ταΰγετο, εδώ που βρίσκεται η πανέμορφη και καταπράσινη Τρύπη, στο έμπα της μεγάλης Λαγκάδας που ενώνει τη Λακωνία με τη Μεσσηνία. Έριξε ρίζα εδώ ο προπάππος, έφτιαξε σπίτι, έκανε οικογένεια, πρόκοψε και κοντά σ’ άλλα έφτιαξε κι ένα μαγαζί . Κι όπως γίνεται συνήθως, όταν ένας πρόγονος χαράξει δρόμο, οι απόγονοι (παιδιά, εγγόνια δισέγγονα, κλπ) μένουν και περπατάνε τη ζωή στο δρόμο αυτόν τον ευλογημένο. Έτσι έκανε και η οικογένεια Ασπιώτη. Με ό,τι κι αν ασχολήθηκαν κατοπινά  οι Ασπιωταίοι, πάντα στη ζωή τους υπήρχε ένα ΜΑΓΑΖΙ.

Ένας από τους τελευταίους πατριάρχες της οικογένειας, ο Ηλίας ο Ασπιώτης , διατηρούσε ήδη από τα 1944 μαγαζί κι αυτός στην Τρύπη (μπακάλικο – ταβέρνα)  και ήταν εκείνος που έφτιαξε και την περίφημη ως τα σήμερα βραχο-ταβέρνα στη θέση «Καρβασσαράς» της τρύπης. Καρβασσαράς  λέγεται μια από τις πολλές πηγές του χωριού  Τρύπης,  πλάι ακριβώς στο δρόμο που οδηγεί μέσα από τη Λαγκάδα στη Μεσσηνία. Εκεί, ο παππούς Ηλίας Ασπιώτης, με τα ίδια του τα χέρια , έσπασε το βράχο , τον κούφωσε, τον έχτισε και  έφτιαξε ένα μαγαζί-θρύλο  χωμένο, κυριολεκτικά, μέσα στο βράχο. Δημιούργησε απ’ έξω χώρο για να βγάζει  τραπέζια κάτω απ’ το θεόρατο πλατάνι , διαμόρφωσε και τα νερά της πηγής να τρέχουν όμορφα κι  ωραία για να τα χαίρονται οι πελάτες και οι περαστικοί κι ο «Καρβασσαράς», το ταβερνάκι του βράχου, μένει ως τα σήμερα  ένας ζωντανός θρύλος της Τρύπης και της Λαγκάδας του Ταΰγετου.
Ο μπαρμπα – Λιας ο Ασπιώτης έκανε έξι (6) παιδιά. Τέσσερα (4) αγόρια και δύο (2) κορίτσια. Στην Τρύπη έμειναν μόνο ο Δημήτρης και ο Γιάννης. Οι άλλοι έφυγαν στο εξωτερικό. Σήμερα η παράδοση-μαγαζί  των Ασπιωταίων ζει μέσα από την οικογένεια του Δημήτρη Ασπιώτη, ο οποίος παντρεύτηκε  την Παναγιώτα  Κούτρου από τα Περγαντέικα της Αναβρυτής κι έκαναν 3 αγόρια: Τον Ηλία, τον Σταύρο και τον Βασίλη . Στα 1993 ο κυρ-Δημήτρης αγόρασε ένα διώροφο σπίτι  πάνω στον κεντρικό δρόμο της Τρύπης και μετέφερε εκεί το μαγαζί του που ήδη λειτουργούσε λίγο παρακάτω, θεωρώντας πως θα είναι (και είναι) καλύτερα.

 Η θέση είναι ένα φυσικό μπαλκονάκι με θέα τον κάμπο της Σπάρτης . Εκεί το καλοκαίρι βγαίνουν τραπεζάκια κάτω από την κληματαριά και τα βαθύσκια δέντρα της αυλής, το αεράκι της Λαγκάδας  και ο ήχος των νερών που τρέχουν σε μυστικά μονοπάτια γίνονται «δαιτυμόνες φαιδροί της τραπέζης» , η ματιά απλώνεται να μαζέψει τη γύρη της φύσης και να ξεκουραστεί  πάνω στη μαγεία της κοιλάδας,  ο νους ξεκουράζεται,  η ψυχή αγάλλεται, η φύση γίνεται κομμάτι της καρδιάς σου και το κρασί με τους νόστιμους, σπιτικούς, παραδοσιακούς μεζέδες που ετοιμάζουν και σερβίρουν ο Ηλίας και ο Σταύρος, οι δυο από τους γιους του κυρ – Δημήτρη , γίνεται πραγματική απόλαυση . Κι όταν έρχεται ο χειμώνας, γύρω από τη σόμπα, συναδερφώνονται οι παρέες  και μολογιούνται οι παλιές ιστορίες των ανθρώπων και του χωριού, σ’ αυτό το μαγαζί που φέρνει άρωμα από αλλοτινούς καιρούς, από  εποχές ζεστασιάς, ανθρωπιάς, αθωότητας και καλής παρέας.


Και βέβαια, καρδιά και ψυχή του μαγαζιού, παραμένει πάντα ο κυρ-Δημήτρης ο Ασπιώτης, ο οποίος, με άσβεστη φλόγα,  πάθος και μεράκι, παρά τα χρόνια του, περιδιαβαίνει, πότε στο μπακάλικο, πότε στην ταβέρνα, πότε στην αυλή, «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών»,  έτοιμος πάντα να σε εξυπηρετήσει, να σε κεράσει  και να μοιραστεί μαζί σου την ευγενική και ζεστή καρδιά του.  Άνθρωπος φιλόξενος, χαμογελαστός, φιλικός, ξέρει καλά πως πίσω του σέρνει μια ιστορία και μια παράδοση και θέλει οι πρόγονοι, που κάπου εκεί, σίγουρα, τριγυρνάνε οι ίσκιοι τους, να είναι περήφανοι που ο δρόμος  παραμένει ακόμα ανοιχτός.
«Οι παλιοί άνθρωποι έβαλαν παντού μέσα, όλα όσα είχαν ανθίσει ποτέ μες στις καρδιές τους».

                                                                            10/4/2018

                                                                    Βαγγέλης  Μητράκος

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Ολυμπία: O μύθος και η ιστορία της γενέτειρας πόλης των Ολυμπιακών Αγώνων

Ιστορία // αρχαία Ολυμπία


Γράφει η Κυριακή Δαρζάνου *
Γεννήθηκα και μεγάλωσα κοντά σε μια από τις διάσημες περιοχές της Ελλάδος, στην Αρχαία Ολυμπία. Αποτέλεσε ένα από τα πιο δοξασμένα ιερά της αρχαίας Ελλάδος και ο τόπος γέννησης των Ολυμπιακών αγώνων, των πιο σημαντικών αθλητικών γεγονότων της αρχαιότητας.

Υπάρχουν διαφορετικοί μύθοι για το πώς ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες . Σύμφωνα με τον πιο διάσημο μύθο, στην Ολυμπία ο Δίας πάλεψε με τον τιτάνα πατέρα του, Κρόνο, τον οποίο τελικά τον νίκησε και πήρε την θέση του στον θρόνο των θεών. Στην μνήμη για τη μεγάλη νίκη του, ο Δίας δημιούργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Ένας ακόμα μύθος αναφέρει ότι η αρχή των Ολυμπιακών Αγώνων σχετίζονται με το βασιλιά Οινόμαο της Αρχαίας Πίσας. Ένας χρησμός είχε πει στον βασιλιά ότι θα πεθάνει από το χέρι του γαμπρού του. Έτσι σκέφτηκε ένα σχέδιο με το οποίο θα εμπόδιζε την κόρη του να παντρευτεί.
Όταν η κόρη του Ιπποδάμεια είχε φτάσει σε ηλικία γάμου, ανακοίνωσε ότι κάθε μνηστήρας θα έπρεπε να διαγωνιστεί μαζί του στο άθλημα της αρματοδρομίας. Μόνο αν τον κέρδιζε, θα παντρευόταν την κόρη του, αλλά αν έχανε, θα έχανε την ζωή του. Έτσι, οι αγώνες ξεκίνησαν. Παρά τον κίνδυνο του θανάτου που υπήρχε, πολλοί μνηστήρες συμμετείχαν στους αγώνες αλλά ποτέ δεν κατάφερνε κάποιος να νικήσει. Δεν γνώριζε κανείς ότι είχε στην κατοχή του, τα ανίκητα άλογα του θεού Άρη.
Όταν Οινόμαος είχε νικήσει και θανατώσει, 33 μνηστήρες, έφτασε στην Αρχαία Πίσα ο Πέλοπας, ο οποίος ζήτησε σε γάμο την κόρη του βασιλιά. Η Ιπποδάμεια τον αγάπησε παράφορα και συνωμότησε μαζί με τον ηνίοχο του παλατιού να βοηθήσει τον Πέλοπα για να νικήσει, σαμποτάροντας το άρμα του βασιλιά. Όταν άρχισε ο αγώνας το άρμα έπεσε από τον πρώτο κιόλας γύρο. Ο βασιλιάς, μπερδεύτηκε στα ηνία των αλόγων και σύρθηκε στο στάδιο μέχρι θανάτου. Ο Πέλοπας και η Ιπποδάμεια παντρεύτηκαν. Οι αγώνες ιδρύθηκαν σε ανάμνηση για την ημέρα που ο Πέλοπας νίκησε τον βασιλιά.


Ιστορικά, χρονολογείται ότι οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ. Αποτέλεσαν μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ της Σπάρτης και Ηλείας που βρίσκονταν σε σύμπραξη εκείνη την περίοδο.
Την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων οι πολεμικές συγκρούσεις σταματούσαν. Δεν άργησε να αποφασιστεί ότι όλα τα ελληνικά κράτη θα μπορούσαν να λάβουν μέρος στους αγώνες, εφόσον τηρούσαν πάντα την εκεχειρία κατά τη διάρκεια των αγώνων. Η περίοδος ειρήνης κρατούσε για ένα μήνα περίπου, αλλά στη συνέχεια επειδή όλο και περισσότερες πολλές πόλεις-κράτη της Ελλάδος έπαιρναν μέρος η περίοδος εκεχειρίας επεκτάθηκε σε τρεις μήνες, και πάντα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το πιο σημαντικό επίτευγμα των αγώνων ήταν ότι ενίσχυσαν την αίσθηση της εθνικής ενότητας μεταξύ των Ελλήνων. Δεν υπήρχαν πόλη-κράτη μόνο οι Έλληνες.
Μεγάλες προσωπικότητες είχαν επισκεφτεί την Ολύμπια για να παρακολουθήσουν τους ιερούς αγώνες, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ο Θαλής της Μιλήτου ο οποίος πέθανε από θερμοπληξία στην Ολυμπία. Μερικές είχαν συμμετέχει κιόλας στους αγώνες όπως ο Αλκιβιάδης, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Νέρων της Ρώμης
Μόνο οι ελεύθεροι πολίτες, μπορούσαν να πάρουν μέρος στους αγώνες,με υποχρέωση την δεκάμηνη προηγούμενη εκπαίδευση τους στην πατρίδα τους και για ένα μήνα επίσης στην Ολυμπία.
Σκλάβοι και γυναίκες, απαγορευόταν να παρακολουθήσουν τους αγώνες κι αν μια γυναίκα πιάνονταν ως θεατής, θανατωνόταν. Οι βάρβαροι (μη Έλληνες) μπορούσαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες μεν, αλλά δεν τους επιτρεπόταν να διαγωνιστούν.
Οι νικητές των αγώνων δεν έπαιρναν χρήματα, το βραβείο τους ήταν ένα στεφάνι ελιάς από το ιερό δέντρο του Δία, και ο νικητής είχε τη δυνατότητα να αναγείρει ένα άγαλμα για τη νίκη του. Στη γενέτειρά πόλη του είχε δωρεάν γεύματα για την υπόλοιπη ζωή του, και λέγεται ότι η πόλη του πρωταθλητή γκρέμιζε τα τείχη της για να τον υποδεχτεί, δεδομένου ότι δεν χρειάζονται πλέον τείχη με τέτοιο αθλητή ως πολίτη.
Από το 472 π.Χ, πραγματοποιήθηκαν αλλαγές στους αγώνες, πλέον θα πραγματο-ποιούνταν για πέντε ήμερες αντί μίας που ήταν στην αρχή. Την πρώτη ημέρα οι συμμετέχοντες έκαναν την εγγραφή τους στους αγώνες και έδιναν τον ιερό όρκο ότι είχαν εκπαιδευτεί για δέκα μήνες και ότι θα σέβονται τους κανόνες. Επίσης, την πρώτη μέρα γίνονταν αγώνες μεταξύ των αγγελιοφόρων των πόλεων. Τη δεύτερη ημέρα γίνονταν οι ιπποδρομίες και το Πένταθλο. Την τρίτη ημέρα γίνονταν οι αγώνες δρόμου. Την τέταρτη μέρα ήταν οι αγώνες πάλης, πυγμαχίας και το Παγκράτιο και την πέμπτη ημέρα δίνονταν τα βραβεία με εορτασμούς.
Κατά τη διάρκεια της Κλασικής Περιόδου χτίστηκε ο ιερός ναός του Δία . Στο εσωτερικό του ναού βρισκόταν το άγαλμα του θεού, φτιαγμένο από τον φημισμένο γλύπτη Φειδία. Δυστυχώς, δεν έχει σωθεί το άγαλμα, το γνωρίζουμε μόνο μέσω από τις απεικονίσεις νομισμάτων και τις περιγραφές από αρχαίους συγγραφείς. Ήταν περίπου 13,5 μ. ψηλό, απεικόνιζε τον θεό καθισμένο με την Νίκη στο δεξί του χέρι και να κρατάει ένα σκήπτρο με το αριστερό του χέρι. Το άγαλμα ήταν φτιαγμένο από χρυσό και ελεφαντόδοντο και θεωρείται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαιότητας.

Τον 4ο αιώνα π.Χ πολλά νέα κτίρια προστέθηκαν, το στάδιο μετακινήθηκε προς τα ανατολικά και κερκίδες έγιναν στις πλευρές για τους θεατές. Ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατασκευή του Φιλιππείου, που είχε ξεκινήσει ο πατέρας του ο Φίλιππος ο Β΄ και διαγωνίστηκε κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Τον 2ο αι. π.Χ , οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα. Οι Ρωμαίοι σύλησαν το ιερό και πήραν πολλούς από τους θησαυρούς της μαζί τους και τους μετέφεραν στην Ρώμη. Ο Σύλλας προσπάθησε να μεταφέρει και τους αγώνες στη Ρώμη, αλλά απέτυχε. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες περνάνε πλέον σε παρακμή, το ευγενικό πνεύμα των αγώνων άρχισε να νοθεύεται με βίαια θεάματα και σιγά-σιγά όλο και λιγότεροι Έλληνες αθλητές έπαιρναν μέρος σ’ αυτούς.
Κατά την Ρωμαϊκή εποχή, αγάλματα του αυτοκράτορα Αυγούστου και της οικογένειάς του τοποθετήθηκαν στο ιερό. Ο αυτοκράτορας Νέρων, ήρθε στην Ελλάδα το 67 μ.Χ. και έλαβε μέρος στις ιπποδρομίες, παρόλο που δεν νίκησε στον αγώνα κήρυξε τον εαυτό του νικητή, και στην επιστροφή του στην Ρώμη πήρε πολλά αγάλματα από τον χώρο μαζί του.
Τον 4ο αι. μ.Χ, επί Βυζαντινής εποχής ο Χριστιανισμός ορίστηκε ως η επίσημη θρησκεία του κράτους. Σαν αποτέλεσμα οι αγώνες απαγορεύτηκαν από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο και ο ιερός χώρος κλείνει μετά από 1.000 χρόνια λειτουργίας το 426 μ.Χ , διότι ο αυτοκράτορας και η εκκλησία θεωρούσαν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια ειδωλολατρική γιορτή και η γύμνια των αθλητών σε μερικά αγωνίσματα θεωρήθηκε απρεπή .
Η σπουδαία αυτή πόλη έμεινε κρυμμένη στους επόμενους αιώνες μέχρι την πρώτη ανασκαφή που διεξήχθη στον χώρο το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή με επικεφαλής τον N. J. Maison, η οποία έφερε στο φως μέρος του ναού του Δία και τμήματα των μετοπών που τον κοσμούσαν, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν δυστυχώς στο Μουσείο του Λούβρου.
Η συστηματική έρευνα του ιερού ξεκίνησε το 1875 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα με τις ανασκαφές πραγματοποιούνται έργα συντήρησης και αναστήλωσης των μνημείων. Ο χώρος είναι επισκέψιμος καθημερινά στο κοινό, με τον επισκέπτη να μπορεί να επισκεφτεί τους χώρους που προετοιμάζονταν οι αθλητές και να τρέξει στο αρχαίο στάδιο για να πάρει ένα κλαδί ελιάς όπως οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές.

________________

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΕΚΕΡΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ





Η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου μας δίνει την ευκαιρία να αναφερθούμε σε τρεις σπουδαίους Έλληνες τρεις σπουδαίους Αρκάδες, τους αδελφούς Σέκερη: Παναγιώτη, Αθανάσιο και Γεώργιο. Με τη δράση τους στη φιλική εταιρεία οι αδελφοί Σέκερη και ιδιαίτερα ο μεγαλύτερος, ο Παναγιώτης, προσέφεραν πολλά στην προετοιμασία της Επανάστασης του 1821. Ενώ οι δύο νεώτεροι έλαβαν μέρος και στον ένοπλο αγώνα.
Οι αδελφοί Σέκερη γεννήθηκαν στην Τριπολιτσά , ήταν γιοι του Δημητρίου Σέκερη, σημαντικού εμπόρου της πόλης. Λίγο πριν από το 1800, όταν ο Δημήτριος  Σέκερης δολοφονήθηκε από κάποιον Οθωμανό, ο Παναγιώτης Σέκερης - αυτόπτης μαρτυράς της δολοφονίας του πατέρα τους - αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Μοριά και τις σπουδές του στην ακμάζουσα τότε σχολή της Δημητσάνας. Κατέφυγε στις Σπέτσες σε συγγενείς της οικογένειας, εμπόρους επίσης. Κοντά τους  εργάστηκε και μαθήτευσε για κάποια χρόνια. Ύστερα μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εμπορεύτηκε για λογαριασμό του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ίδρυσε δικό του εμπορικό οίκο που προοδευτικά απέκτησε υποκαταστήματα στην Οδησσό και τη Μόσχα και επεκτάθηκε σε πλοιοκτησία. Την ίδια σταδιοδρομία ακολούθησε και ο αδερφός του Αθανάσιος ερχόμενος στη Βασιλεύουσα. Αρχικά εργάστηκε δίπλα στον Παναγιώτη, ενώ από το 1816 εγκαταστάθηκε στην Οδησσό όπου και ανέλαβε το εκεί υποκατάστημα των επιχειρήσεων του αδερφού του. 
Το μικρότερο αδελφό, το Γεώργιο, οι δύο μεγαλύτεροι τον έστρεψαν στα γράμματα κι εκείνος ιδιαίτερα ευφυής, όπως αποδείχτηκε, επιδόθηκε σε ανώτερες και ανώτατες σπουδές. Κατά το τελευταίο διάστημα της μακράς παραμονής του και των σπουδών του στο Παρίσι φοίτησε σε Ανώτατη Στρατιωτική Σχολή. Είχε προηγηθεί, σε σύντομο ταξίδι του στη Μόσχα, η μύησή του στη Φιλική Εταιρεία και ο νεαρός Σέκερης έκρινε ότι η στρατιωτική κατάρτιση ήταν το απαραίτητο εφόδιο για την αποτελεσματική συμμετοχή του στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Αυτός ήταν μάλιστα το πρώτο προσήλυτο μέλος της Εταιρείας και με την υψηλή παιδεία του βοήθησε στη σύνταξη του μυστικού οργανισμού της.
Οι ιδρυτές της Εταιρείας Ν. Σκουφάς, Ε. Ξάνθος και Α. Τσακάλωφ ευελπιστούσαν ότι με τη μύηση του Γ. Σέκερη  μπορούσαν να προσεγγίσουν τους οικονομικά ισχυρούς αδελφούς του και μέσω αυτών τους άλλους μεγαλέμπορους της ελληνικής διασποράς. Το κύρος και η οικονομική επιφάνεια όλων ήταν απαραίτητα για την ανάπτυξη του δικτύου της Εταιρείας και την επιτυχία του ιερού σκοπού της. Πράγματι οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί Σέκερη ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο και ο Π. Σέκερης  έγινε ο πρώτος και μεγαλύτερος οικονομικός στυλοβάτης της Εταιρείας.  10.000 γρόσια προσέφερε, αμέσως μετά τη μύηση του τον Μάιο του 1817. Μάλιστα ο μυητής του, Π. Αναγνωστόπουλος, βρέθηκε σε αμηχανία και αρνήθηκε να παραλάβει τέτοιο ποσό. Μόνο αργά το βράδυ παρουσία του Σκουφά και του Ξάνθου η συνεισφορά του Π. Σέκερη έγινε αποδεκτή. Ο απροσδόκητος θάνατος του Σκουφά και η ανάγκη ρευστού ανάγκασε τους υπόλοιπους συναρχηγούς να σπεύσουν να εντάξουν στην ηγετική ομάδα το γενναιόδωρο χορηγό Σέκερη. Με τη δική του άμεση χρηματοδότηση οι πρώτοι «απόστολοι» της Εταιρείας Οπλαρχηγοί: Αναγνωσταράς, Δημητρόπουλος, Χρυσοσπάθης και Φαρμάκης αναχώρησαν για τις περιοχές ευθύνης τους.
 Από το Σεπτέμβριο του 1818, με κοινή απόφαση των ηγετικών στελεχών ο Π. Σέκερης αναλαμβάνει το ρόλο του συντονισμού της δράσης της Εταιρείας. Αυτόν τον ρόλο κράτησε έως  την ανάληψη της αρχηγίας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη (Απρίλιος του 1820). Είναι η περίοδος της μεγάλης εξάπλωσης της Εταιρείας και των αδρών χρηματικών καταβολών του Π. Σέκερη. Ενώ άλλοι επιφανείς φιλικοί ήταν φειδωλοί σε άμεσες καταβολές, ο Π. Σέκερης έθεσε το ταμείο των επιχειρήσεων του στην υπηρεσία της Φιλικής Εταιρείας και του ιερού σκοπού της. Σ’ αυτόν κατηύθυναν τις αναφορές και τις χρηματικές απαιτήσεις τους  όλοι οι «απόστολοι». Σ’ εκείνον επίσης απευθύνθηκε και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ευθύς μετά τη μύησή του. Και ο Π. Σέκερης  κατέβαλε σταδιακά για λογαριασμό του  στο γιό του, Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, ποσό 8.500 χιλιάδων ισπανικών ταλίρων σε μετρητά. Ενώ στις παραμονές της επανάστασης απέστειλε στη Μάνη φορτίο . 5.600 κιλών σιτηρών αξίας 3.500 χιλιάδων ισπανικών ταλίρων. Τα ποσά αυτά αναγράφονται σε επίσημο συμβόλαιο που υπέγραψε αργότερα ο ίδιος ο Πετρόμπεης  ομολογώντας επιπλέον «ότι άνευ σου (του Παναγιώτη Σέκερη) δεν ήθελον επαρκέσει βεβαίως να θρέψω τους Μανιάτας μου και να καταστήσω ούτω προθύμους είς εκστρατείαν επί της εκρήξεως του αγώνος».                          
Ο Α.Κ. (μυστικά αρχικά του Π. Σέκερη) ανέλαβε την εξόφληση των χρεών του Ξάνθου, τη συντήρηση της οικογένειάς του και τα έξοδα κίνησής τους στο πολύμηνο ταξίδι του προς την Πετρούπολη για την ανάθεση της αρχηγίας στον Ι. Καποδίστρια και ακολούθως στον Α. Υψηλάντη.              Μπαξίσι 50.000 γροσίων πρόσφερε ο Π. Σέκερης για να αποσπάσει τον Γρ. Δικαίο (Παπαφλέσσα) από τα χέρια του Τούρκου διοικητή της αστυνομίας μετά από καταγγελία και σύλληψη του εκρηκτικού αρχιμανδρίτη. Ακόμη και όταν στις παραμονές της επανάστασης ο Π. Σέκερης είχε εξαντληθεί οικονομικά, δανείστηκε και έδωσε πρώτος στον Γρ. Δικαίο 15.000 γρόσια. Έπρεπε να παρακινήσει και άλλους επιφανείς εταίρους να τον εμπιστευθούν και να χρηματοδοτήσουν την αποστολή του στο Μοριά ως προπομπού του Α. Υψηλάντη.   
Το πρόσωπο όμως που εισέπραξε από τον Π. Σέκερη  το μεγαλύτερο ποσό, ύψους 365.885 γροσίων, επί αποδείξει και με την υπογραφή του Γρ. Δικαίου ως μάρτυρα, ήταν ο Α. Παππάς. Ο ικανότατος αυτός «απόστολος» πραγματοποίησε περιοδείες στα Ιόνια νησιά, τη χερσαία Ελλάδα, το Αιγαίο, τα παράλια της Μ. Ασίας και τις Ηγεμονίες. Ενίσχυσε οικονομικά και μύησε Σουλιώτες οπλαρχηγούς· κινητοποίησε άλλους Πελοποννήσιους και Ρουμελιώτες· μύησε επιφανείς Επτανησίους· προσέγγισε ιεράρχες, προκρίτους και καπεταναίους. Συνέταξε επίσης αναφορές και καταλόγους σημαντικών προσώπων που χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τον Α. Υψηλάντη για την συγκρότηση νέων ή την αναμόρφωση των παλαιών εφοριών της Φιλικής Εταιρείας.
 Με απεριόριστη εμπιστοσύνη περιέβαλε επίσης ο Π. Σέκερης τον ευφυή διπλωμάτη Ι. Παπαρρηγόπουλο και τον όρισε ειδικό «απόστολο» με αυξημένη δικαιοδοσία για την υπόθεση του Αλή Πασά· Να εξωθήσει δηλαδή τα αυτονομιστικά σχέδια του Αλή σε ένοπλη σύγκρουση με το Σουλτάνο. Οι  περιπτώσεις Γρ. Δικαίου, Α. Παππά και Ι. Παπαρρηγόπουλου αποδεικνύουν ότι ο Π. Σέκερης υπηρέτησε τον εθνικό σκοπό όχι μόνο με τα χρήματα που κατέβαλε, αλλά και με την οξύτητα της κρίσης που διέθετε. Μπορούσε να διακρίνει ικανότητες και δυναμική και να αξιοποιεί τα πρόσωπα που τις διέθεταν. Επιπλέον, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε μέσα από το πλήθος των επιστολών του προς επιφανείς και μη φιλικούς, ο Π. Σέκερης συνέβαλε περισσότερο ίσως από κάθε άλλον στην ενότητα και τη μυστικότητα της Εταιρείας. Με την αγνότητα του πατριωτισμού του, τη νηφαλιότητα της σκέψης του και τη μετριοπάθεια του λόγου του δεν έπαυε να συμβιβάζει διχογνωμίες, να αποκρούει διαβολές, να προλαβαίνει δυσαρέσκειες και να τονώνει τη φιλοτιμία όλων.
Με το ίδιο ήθος και ανάλογες ικανότητες υπηρέτησε την Φ. Εταιρεία και ο Α. Σέκερης. Από  τη στιγμή που ο Ν. Σκουφάς τον ενέταξε στην ηγετική ομάδα, εργάστηκε σκληρά για την διεύρυνση της Εταιρείας στη μεσημβρινή Ρωσία και την οργάνωση της εφορίας της Οδησσού. Μεγάλο μέρος του δυναμικού του ο Α. Σέκερης κατανάλωσε στην κινητοποίηση των Βουλγάρων, υπηρετώντας το σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας για παμβαλκανικό μέτωπο κατά των Τούρκων. Αυτό το σχέδιο ο Γ. Λεβέντης, ο άλλος κορυφαίος Αρκάς φιλικός, το είχε κάνει σκοπό της ζωής του οργανώνοντας και χρηματοδοτώντας όλες τις προσπάθειες προσεταιρισμού των Σέρβων. Μπορεί η παμβαλκανική σύμπραξη να απέτυχε τελικά, η προσπάθεια όμως είχε γίνει. Εξαιρετικό ζήλο έδειξε επίσης ο Α. Σέκερης στη συγκέντρωση όπλων και εφοδίων, όταν ο Α. Υψηλάντης αποφάσισε την κήρυξη της Επανάστασης από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
Μετά την έκρηξη της Επανάστασης στη νότια Ελλάδα ο Γεώργιος και ο Αθανάσιος Σέκερης κινήθηκαν για να κατέβουν στο Μοριά. Πρώτος έφτασε ο Γεώργιος. Ταξίδεψε με πλοίο που είχε ναυλώσει ο Α. Μαυροκορδάτος, για να μεταφέρει Έλληνες φοιτητές και ξένους εθελοντές καθώς και πολεμοφόδια για τον αγώνα. Αποβιβάστηκαν στο Μεσολόγγι και μαζί με τον Α. Μαυροκορδάτο συναντήθηκαν με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα Τρίκορφα. Ο Γεώργιος Σέκερης επέλεξε να ενταχθεί στο στρατόπεδο των Τρικόρφων υπό τις διαταγές του Δ. Υψηλάντη, διαφωνώντας με το Μαυροκορδάτο και τους προκρίτους  που επεδίωκαν να τον παραγκωνίσουν. Από το στρατόπεδο των Τρικόρφων και τα άλλα περιφερειακά της Τριπολιτσάς στρατόπεδα – κατά το σχέδιο του Θ. Κολοκοτρώνη - συνεχίστηκαν το καλοκαίρι του 1821 οι επιχειρήσεις για την κατάληψη της Τριπολιτσάς. Στις επιχειρήσεις αυτές έλαβε μέρος και διακρίθηκε ο Γ. Σέκερης. Έτσι μετά την άλωση της πόλης (23 Σεπτεμβρίου 1821), ορίστηκε αρχηγός των όπλων της επαρχίας Τριπόλεως με βαθμό υποστρατήγου. Στο σώμα αυτό εντάχθηκε, φτάνοντας στο Μοριά, και ο Α. Σέκερης συμμετέχοντας στο εξής στις επιχειρήσεις υπό τις άμεσες διαταγές του αδερφού του. Το Φεβρουάριο του 1822 το σώμα της επαρχίας Τριπόλεως ακολούθησε μαζί με άλλα τον Θ. Κολοκοτρώνη στη πολιορκία των Πατρών. Εκεί ο Γ. Σέκερης διακρίθηκε στις επιχειρήσεις κατάληψης σημαντικών θέσεων γύρω από την πολιορκούμενη πόλη. Αργότερα συμμετείχε στα πολεμικά συμβούλια και τις επιχειρήσεις αναχαίτισης και αποκλεισμού του Δράμαλη στον κάμπο του Άργους (συγκρούσεις στο Κεφαλάρι του Άργους κλπ ). Ενώ μετά την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, διατάχθηκε να παραμείνει στην περιοχή μαζί με άλλους οπλαρχηγούς και τα σώματά τους. Έπρεπε να εμποδίσουν την επικοινωνία των κάστρων Κορίνθου και Ναυπλίου που κρατούσαν ακόμη οι Τούρκοι. Οι συνεχείς μικροσυμπλοκές οι κακουχίες κατέβαλαν  τον Γ. Σέκερη· ασθένησε και πέθανε το Νοέμβριο του 1822. Ο πρόωρος  θάνατός του στέρησε τον αγώνα από έναν ικανότατο στρατιωτικό και την πατρίδα από έναν πολυμαθέστατο νέο. Λίγες μέρες αργότερα (3 Δεκεμβρίου 1822 ) οι Τούρκοι παρέδιδαν στους Έλληνες το κάστρο του Ναυπλίου και λίγο μετά εγκατέλειπαν εκείνο της Κορίνθου.
Ο Μοριάς μπορούσε να αναπνεύσει αέρα ελευθερίας . Δυστυχώς όμως τα δύο επόμενα χρόνια μετατράπηκε σε θλιβερό θέατρο του εμφυλίου πολέμου. Ο Α. Σέκερης δεν είχε συμμετοχή στον εμφύλιο. Όταν όμως οι ορδές του Ιμπραήμ ξεχύθηκαν στο μεσσηνιακό κάμπο και ο Γέρος του Μοριά σήμανε και πάλι γενικό συναγερμό ο Α. Σέκερης δήλωσε παρών. Εντάχθηκε στο στρατόπεδο των Βερβαίνων και συμμετείχε στις επιχειρήσεις αναχαίτισης και φθοράς του εχθρού.                       
 Έπρεπε να σωθεί ο Μοριάς και η Επανάσταση!
  Πράγματι η Επανάσταση σώθηκε, ο αγώνας συνεχίστηκε και η Ελλάδα ελευθερώθηκε χάρις σε τέτοιους σπουδαίους Έλληνες, όπως οι αδελφοί Σέκερη. Χάρις σε όλους εκείνους που πάνω απ’ όλα έβαλαν την πατρίδα και την ελευθερία.

Τι έφταιξε λοιπόν και μετά 200 χρόνια ελεύθερου ελληνικού πολιτικού βίου χάσαμε το μέτρο και το όριο του πατριωτισμού που εκείνοι μας υπέδειξαν; Σ’ αυτό το ερώτημα και σε άλλα συναφή καλούμαστε σήμερα να απαντήσουμε οι Έλληνες, πολίτες και πολιτικοί. Και πρέπει να απαντήσουμε με κάθε ειλικρίνεια, αν θέλουμε και την κρίση που μας ταλανίζει να ξεπεράσουμε και την ελευθερία που οι αγωνιστές του ’21 μας χάρισαν να διατηρήσουμε.               
Αγαθή Γρίβα - Αλεξοπούλου
Φιλόλογος
__________
* δημοσιεύθηκε  στην εφημερίδα  "Αρκαδικό Βήμα" αρ. φ. 284 // Μάρτιος 2017